Το Iodoral® είναι μια μορφή δισκίου διαλύματος Lugol. Ένα δισκίο 12,5 mg Iodoral® παρέχει μια ποσότητα ολικού στοιχειακού ιωδίου συγκρίσιμη με τη μέση ημερήσια πρόσληψη αυτού του βασικού στοιχείου από την ηπειρωτική Ιαπωνία.*

Γενικές πληροφορίες
Το ιώδιο είναι απαραίτητο στοιχείο. Αν και η κύρια λειτουργία του είναι η παραγωγή θυρεοειδικών ορμονών από τον θυρεοειδή αδένα, άλλα όργανα του σώματος χρειάζονται ιώδιο για να λειτουργήσουν κανονικά.*(4)

Αρκετές μελέτες έχουν δείξει την ανάγκη για πρόσληψη ιωδίου.*(1,2) Η ελάχιστη ποσότητα ιωδίου που προσδιορίζεται σε αυτές τις μελέτες ισοδυναμεί με 0,1 mg/kg σωματικού βάρους/ημέρα.* Για παράδειγμα, για μια γυναίκα 50 kg, η ημερήσια ποσότητα ιωδίου θα ήταν 5 mg.* Ο θυρεοειδής αδένας χρειάζεται ιώδιο για να λειτουργήσει σωστά. Η αρχική μελέτη που έγινε πριν από 80 χρόνια σε έφηβα κορίτσια χρησιμοποιούσε 9 mg ιωδίου ημερησίως.*(3)

Στις αρχές του 1900, το διάλυμα ιωδίου/ιωδιούχου καλίου που ονομάζεται διάλυμα Lugol χρησιμοποιήθηκε εκτενώς, αποτελεσματικά και με ασφάλεια στην ιατρική πρακτική, τόσο για χαμηλή δραστηριότητα όσο και για πάνω από την κανονική δραστηριότητα του θυρεοειδούς αδένα.*(4) Η συνιστώμενη ημερήσια πρόσληψη για συμπλήρωμα ιωδίου ήταν 2 σε 6 σταγόνες διαλύματος Lugol, παρέχοντας 12,5 έως 37,5 mg ολικού ιωδίου. Αυτό το ποσό αναφέρθηκε πρόσφατα το 1995 σε ένα βιβλίο για τις Φαρμακευτικές Επιστήμες.(5)

Αρκετοί ερευνητές έχουν δείξει πειστικά στοιχεία για την ανάγκη για επαρκή πρόσληψη ιωδίου.*(6) Οι κάτοικοι της Ιαπωνίας κατανάλωναν κατά μέσο όρο καθημερινά 13,8 mg συνολικού στοιχειακού ιωδίου και ορισμένες έρευνες υποδεικνύουν ότι αυτός είναι ένας σημαντικός παράγοντας για τη σχετική υγεία τους.*(6) ) Στη δεκαετία του 1960, μια φέτα ψωμί στις ΗΠΑ περιείχε την RDA (Προσλαμβανόμενη Ποσότητα Αναφοράς) των 0,15 mg ιωδίου. Τις τελευταίες 2 δεκαετίες, το ιώδιο αντικαταστάθηκε από βρώμιο στη διαδικασία παρασκευής ψωμιού. Το βρώμιο μπορεί να εμποδίσει τη λειτουργία του θυρεοειδούς και μπορεί να επηρεάσει το ιώδιο στο σώμα.*(4),(7)

Τα όρια RDA για βιταμίνες και μέταλλα καθορίστηκαν μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ένα από τα τελευταία βασικά στοιχεία που συμπεριλήφθηκαν στο σύστημα RDA ήταν το ιώδιο, το οποίο αναφέρθηκε πρώτη φορά το 1980 και επιβεβαιώθηκε το 1989.(8) Το RDA για το ιώδιο βασίστηκε στην ποσότητα ιωδίου που απαιτείται για την πρόληψη της βρογχοκήλης και του υποθυρεοειδισμού.*( 9) Η βέλτιστη απαίτηση ολόκληρου του ανθρώπινου σώματος σε ιώδιο δεν έχει μελετηθεί ποτέ. Επομένως, η βέλτιστη ποσότητα αυτού του στοιχείου για σωματική και ψυχική ευεξία είναι άγνωστη. Με βάση δημογραφικές μελέτες, οι Ιάπωνες της ηπειρωτικής χώρας κατανάλωναν κατά μέσο όρο 13,8 mg ημερησίως και είναι από τους πιο υγιείς ανθρώπους στον πλανήτη γη.*(6) Το διάλυμα Lugol είναι ένα παρασκεύασμα δοκιμασμένο στο χρόνο με αποδεδειγμένο ιστορικό για περισσότερα από 150 χρόνια.* Δύο σταγόνες περιέχουν 12,5 mg ιωδίου, ποσότητα πολύ κοντά στη μέση πρόσληψη 13,8 mg της ηπειρωτικής Ιαπωνίας.*

Σκεπτικό για αυτό το σκεύασμα
Η χορήγηση ιωδίου/ιωδιούχου καλίου σε υγρό διάλυμα δεν είναι πολύ ακριβής, μπορεί να λερώσει τα ρούχα, έχει δυσάρεστη γεύση και μπορεί να προκαλέσει γαστρικό ερεθισμό. Το Iodoral® είναι μια επακριβώς ποσοτικοποιημένη μορφή δισκίου που περιέχει 5 mg ιωδίου και 7,5 mg ιωδιούχου ως άλας καλίου. Για να αποφευχθεί ο γαστρικός ερεθισμός, το παρασκεύασμα ιωδίου/ιωδιδίου απορροφάται σε ένα έκδοχο κολλοειδούς πυριτίου και για να εξαλειφθεί η δυσάρεστη γεύση του ιωδίου, τα δισκία επικαλύπτονται με ένα λεπτό φιλμ φαρμακευτικού γλάσου.*(10)

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την Έρευνα Ιωδίου: Κάντε κλικ εδώ

Βιβλιογραφικές αναφορές:

1.Ghent, W., et al, Can. J. Surg., 36:453-460,1993.
2.Eskin, Β., et al, Biological Trace Element Research, 49:9-19, 1995.
3.Marine, D., Atl. Med. J., 26:437-442, 1923.
4.Abraham, G.E., The Original Internist, 11:17-36, 2004.
5.Gennaro A.R., Remington: 19th Edition, 1995, Mack Publishing Co, 1267.
6.Abraham, G.E., Flechas, J.D., Hakala, J.C., The Original Internist, 9:30-41, 2002.
7.Epstein, S.S., et al, Πρόγραμμα Πρόληψης Macmillan, ΝΥ, 1998, pg5.
8.Abraham, G.E., The Original Internist, 11:(2) 29-38, 2004.
9.Abraham, G.Ε. Townsend Letter, 245:100-101, 2003.
10. Abraham, G.E., Flechas, J.D., Hakala, J.C., The Original Internist, 9:5-20, 2002.

Δείτε αναλυτικά τα άρθρα εδώ